Buurttafel in Oudenaarde: vaders in de gevangenis
Al heel wat jaren dromen we er bij Vaderklap van. Verhalen vinden, vaders in bijzondere situaties spreken, delen van ervaringen, inspireren en motiveren. Een van de plaatsen waar we al heel lang eens met vaders wilden spreken, is de gevangenis. En met vreugde in hart en hoofd, kunnen we vandaag melden… dat het gelukt is.
We dienden een subsidiedossier in bij de Vlaamse overheid voor verschillende projecten. Een magazine, een gezinsdag (over die beide later meer) en de buurttafels. Buurttafels, zie het is een vadervuur met eten. Zoiets. Wij zorgen voor lekker eten, tafels en stoelen, borden en bestek,… kortom, wij zorgen voor alles. Om vaders aan tafel te krijgen, zochten we in elke provincie een partnerorganisatie. En dankzij voorafgaand netwerkingswerk, hadden we een fijn contact binnen de gevangenis van Dendermonde. En kijk, daar lagen dus mogelijkheden! Mogelijkheden die kansen werden en de leidden tot… een ongelooflijk boeiend gesprek. Met een tiental vaders. In de sportzaal van de gevangenis van Oudenaarde.
Met toch wel wat spanning, meldden we ons aan bij de grote zware poort. Identiteitskaart afgeven, telefoon, sleutels en alles wat in onze zakken zit, verdwijnt in een kluisje. Onze tocht door lange gangen, met zware metalen deuren en tralies, cellen en bezoekersruimtes, wandeling en fitnesstoestellen, kantoren en camera’s… het doet toch iets.
In de sportzaal zetten we alles klaar. De vadertafel, stoelen, eten, non-alcoholische drank, … en overlopen we de planning en de afspraken. Wat kan, hoe starten, hoe afronden, hoe gaan ze na afloop terug naar hun cellen, … Een mens moet aan veel dingen denken waar ie anders niet zo mee bezig moet zijn. Gelukkig maar.
En dan komen ze binnen. 11 mannen van alle leeftijden, looks, houdingen, nationaliteiten. Heel verschillend maar allemaal klaar om te praten over hun kinderen en hoe ze omgaan met het gemis en de afwezigheid.
En dan komen de verhalen. Bij de ene komen de kinderen wekelijks op bezoek. Samen spelen in de het kleine speeltuintje of praten in de bezoekersruimte speciaal voor families. Anderen zagen hun kinderen al jaren niet meer omdat de mama besliste dat de papa hen niet meer mocht zien. Nog anderen willen niet dat de kinderen op bezoek komen, want dan wennen ze aan de gevangenis meneer. Dan wordt dat iets normaal. En dat wil ik niet, begrijpt u.
Allen erkennen ze dat het krijgen van kinderen hun kijk op het leven veranderd heeft. Daarvoor hield ik met niets of niemand rekening meneer. Maar ja, nu ik kinderen heb, denk ik toch wel meer na. Begrijpt u, ik wil niet dat mijn kinderen hetzelfde pad opgaan.
En tegelijk hoor je ook verhalen hoe enkelen onder hen het pad van hun vader volgen. Ik zag mijn vader nooit als kind. Hij zat vast voor moord tot ik 20 was. En ja, nu zit ik hier ook. En zie ik van mijn elf kinderen er ook maar enkele meer. En waarschijnlijk binnenkort nog minder. Want ik word overgeplaatst naar de gevangenis van Wortel en mijn familie woont in West-Vlaanderen. Dus ja, dan zal ik hen niet meer zien.
Opvallend is ook dat ze allen erkennen dat ze nu voor het eerst onder elkaar praten over het vaderschap. Sommigen zitten hier al jaren en spraken nog nooit over hoe het is om vader te zijn in de gevangenis. Ja, sommigen hebben intussen vriendschappen gesmeed en dan wordt er al wel eens over gepraat. Maar verder… nooit
Toch is de behoefte groot. Sommigen begonnen zodra ze binnen waren in de sportzaal en nog voor het aperitief geserveerd was, al te vertellen. We hopen dan ook hier onder een of andere vorm nog een vervolg aan te breien. Te starten met opnames voor onze podcast. De gesprekken zijn gaande, nu is het aan Brussel om de laatste toestemming te geven.
Wij weten niet wat die mannen op hun kerfstok hebben. Het feit dat ze daar zitten, zegt voldoende. Het doet er in dit verhaal ook niet toe. Het is wel belangrijk hen ook als vader te zien. Voor hen. En voor hun kinderen. Want vader, dat ben je en blijf je. Ook achter de tralies. Ook na je vrijlating.
Het project Buurttafels is intussen afgelopen. Maar onze vadervuren gaan gewoon voort. Dus ook zin in zo’n fijne avond? Check even de site, mail ons en we plannen het samen!
