Hoera, vogelweekend!   

Het is weer zo ver. Bijna weekend. En wat voor één. In dikke letters én met stip schreeuwt mijn agenda me toe dat er stevig gevogeld zal worden. Ik heb er zin in.

Toegegeven, het is wat gênant als iemand toevallig over je schouder meekijkt en op het schermpje plots die reminder verschijnt: VOGELWEEKEND! Als je dan stamelend begint uit te leggen dat je er zelfs een speciale poster voor hebt om het zo goed mogelijk en volgens de boekjes te kunnen doen, stijgt het schaamrood op je wangen alleen maar sneller. “En de kinderen doen ook mee!” Vreemde blikken alom.

We kijken er nochtans naar uit. Gezellig samen, naast elkaar, elk op een stoeltje aan het raam, stilletjes naar buiten turend. “Is dat daar geen merel? Of zou het een kauw zijn?” De poster wordt er bij gehaald. Misschien zal de grote gevederde vriend een zwarte kraai blijken te zijn.

Schitterend toch, zo samen verbaasd zijn over het aantal mezensoorten? Pimpel-, kool- of staartmees? Na dit weekend hebben ze voor ons geen geheimen meer.

Zin om mee te vogelen? Zorg voor wat extra voedsel in de tuin. Tips voor vogelvoederpret vond je eerder op onze Vaderklapstek. Op de website van Natuurpunt vind je de downloadbare poster en het telformulier. Wie de telresultaten achteraf invoert, maakt zelfs kans op een verrekijker. Nog meer vogelplezier!

Een kwartiertje aan een stuk gefocust speuren is trouwens voldoende. Zo kan (wie daar zin in heeft) zondag perfect ook richting Brussel sporen om er mee te stappen in de Klimaatmars. Wij twijfelen nog. Uiteraard vinden we dit belangrijk. En eigenlijk willen we deze afspraak met de geschiedenis niet missen. We willen onze gasten tonen dat je samen sterk staat, dat je moet geloven in en strijden voor waar je zelf belang aan hecht. Het is het evenwicht zoeken tussen er bij zijn en niet overweldigd worden. Tussen van die zijlijn loskomen en niet alleen maar roepen. De klimaatspijbelaars, de geplande mars en de vorige aflevering van Reizen Waes (waarin pijnlijk duidelijk was hoe snel de ijskap smelt) zorgen er alvast voor dat onze gasten oren naar het verhaal hebben.

We zien wel. Hopelijk maken de grote spechten het niet té bont als we zondag meestappen en kunnen we onze uitgetelde vogelaars ’s avonds vlotjes in hun nest draaien. Suskewiet, tortelduifjes!

Copyright: photo by Taneli Lahtinen on Unsplash

Stijn is een papa van 39 (jaar, welteverstaan). Hij ziet zijn dochters S (bouwjaar 2006) en D (bouwjaar 2011) razendsnel veranderen en herkent zichzelf in de deugnieterij van zijn zoon O (bouwjaar 2008). Deze Westhoekman is constant op zoek naar verbinding en is gek op verhalen, picon en zijn madam. Check ook zijn project Dujamaisvu.