Survival- en spannend leesboek. Cadeautip...

Als student kwam ik regelmatig over de vloer bij ene Daan Kloeg. Voornamelijk als oppas voor zijn twee zonen, later ook als jongleermeester, schaatsbuddy van zijn partner, verjaardagskok en housesitter. Zovele keren liep ik langs de oprit en passeerde een groene kano. Die lag netjes omgekeerd met een zeil erover te wachten…

Nu zoveel jaren later kom ik via het boek “De Yucon Vuurman” achter de avonturen van deze kano.

En ik moet zeggen, het is de moeite waard om te lezen. Zelf als vader en zeker ook als kind. Ik gaf het al aan mijn neef en diens 11 jarige zoon en beiden trokken grote ogen en doken er letterlijk in weg. Dus als je zelf nog een waardevol geschenk zoekt, heb je hiermee een waardevolle tip.

“De natuur is zo’n essentieel onderdeel van ons leven. Wij zijn onderdeel van die natuur. Ik wil dat kinderen weten wat het verschil is tussen een beuk en een eik en tussen een reiger en een eend. Ik wil dat kinderen naar buiten gaan en gefascineerd worden door die natuur..”

— Daan Kloeg

Het is een lijvig boek van maar liefst 320 blz, met prachtige illustraties van Paul Oole. Het verhaal gaat over de 15 jarige Erik. Hij houdt van de natuur, is gek op survival en wilde dieren. Nadat hij jarenlang gezeurd heeft, mag hij eindelijk naar zijn nonkel in Canada om een avontuurlijke kanotocht van zes weken te maken in Yukon. Een gebied van eindeloze bossen, wilde rivieren, zompige moerassen en besneeuwde bergen. Een gebied met elanden, wolven en beren. En dan gebeurt er iets verschrikkelijks... Weet Erik te overleven...?

Het gevaar bestaat natuurlijk dat je door dit boek zelf meegesleurd raakt. Dat je samen met je kind(eren) zelf op tocht wil gaan en de handen uit de mouwen wilt steken. Daan Kloeg heeft alle survivaltechnieken die in dit boek staan natuurlijk zelf uitgeprobeerd. Alleen en met zijn zonen. Hij is bioloog, fotograaf, journalist en wereldreiziger. En nu dus ook schrijver.

Daan ijvert ervoor dat kinderen meer naar buiten gaan. Maakt niet zoveel uit wat ze daar doen, als ze maar dagelijks van achter de schermen vandaan komen. En dat zeker in deze tijden.

Het deed mij alvast plezier om tijdens de vorige lockdowns (toen ook alle speeltuinen “stuk” waren, weet je nog?) te merken hoeveel kampen er gebouwd werden in de perken en onder de bomen van de stedelijke parken.

“Eén op de vijf kinderen komt nooit in het bos. En dat is zo jammer. Ouders moeten er meer op uittrekken met hun kinderen. En dan niet zo’n saaie paaltjeswandeling, maar maak er iets leuks van. Ouders moeten het voorbeeld geven.”

— Daan Kloeg