De Nieuwjaarsbrief van Stijn
2019 is begonnen. Duizenden kinderen lezen overal in het land hun nieuwjaarsbrief voor met de beste wensen voor het nieuwe jaar. Wij vroegen aan zes vaders om er ook eentje te schrijven: een nieuwjaarsbrief met hun wensen en verwachtingen. Zes vaders van diverse allooi, met grote en kleine kinderen. Vandaag aan het woord: Stijn, vader van drie.
Hey schatties
Straks lezen jullie traditiegetrouw een nieuwjaarsbrief voor. Dit is die van mij voor jullie.
Het voorbije jaar was er eentje van veel toffe ‘eerste keren’.
Januari begon meteen met een nieuwe job voor mij. Merci voor het supporteren en het verstopte succes-kaartje in mijn boterhamdoos!
We sliepen deze zomer op reis voor de eerste keer op een vlot. We vingen daar meteen ook onze eerste vis. Niet simpel, maar hem van het haakje krijgen, bleek nóg moeilijker.
Het schooljaar begon voor S. voor de eerste keer op de middelbare school. Weg van de dorpsschool onder de kerktoren. Geen mama meer die daar lesgeeft en zo altijd een veilig rustpunt was. Wél vriendinnetjes. Nieuwe. En een fiets. Ook een nieuwe. En zakgeld. Voor ons al helemaal nieuw.
2018 was ook de eerste keer dat jullie zo bewust afscheid moesten nemen. Toen onze groot-oma er plots niet meer was, wist ik absoluut niet hoe ik dat op een goeie manier aan jullie drietjes kon vertellen. Ik heb er de hele dag mee geworsteld.
Hoe zal ik dat over mijn lippen krijgen zonder zelf in een onverstaanbaar snikken uit te barsten? Het werd een kwestie van buikgevoel volgen: samen in de tuin rond een aperitiefje. Om te kunnen klinken op de mooie momenten, om herinneringen op te halen, om elk van ons op zijn eigen manier te kunnen reageren. Om als papa ook te mogen tonen dat ik het (samen met mama) ook even niet zo goed wist. Om die tranen te laten komen en door jullie knuffels getroost te worden.
Ik ben het zeker. Wij zijn klaar voor een nieuw jaar.
Een jaar waarin S. misschien wat heviger zal beginnen puberen. Maar ik was zó trots op je toen je onlangs echt verontwaardigd was als we het over racisme hadden. “Waar houden sommige mensen zich toch mee bezig?”, vroeg je. That’s my girl!
Een jaar waarin O. ongetwijfeld nog meer zal vloeken op dat Frans in de klas. Maar toch begrijpt hij perfect “Allez, copain, on y va!” als we richting baskettraining of –match vertrekken. Punten scoren is niet het belangrijkste in ’t leven. Je inzetten en een tof ploegje waarin je jezelf kan zijn en weet wat je aan elkaar hebt, daar draait het rond!
Een jaar waarin D. de rest van de tafels zal leren in de klas. Vermenigvuldigen en delen. Van tafels en delen gesproken: we delen meer en meer dezelfde humor aan tafel. Je hoort er helemaal bij, grote kleine meid. Je lach is zo aanstekelijk dat we ons wel eens durven verslikken in onze boterham.
Ik ben er klaar voor.
Groei maar stevig verder.
Wie weet worden jullie op een dag ooit zo mooi, sterk en stoer als ik! ;)
Stevige linker en een zachte knuffel,
Jullie kapoen,
Papa Stijn
Ieper, 1 januari 2019.
Lees ook:
Stijn is een papa van 39 (jaar, welteverstaan). Hij ziet zijn dochters S (bouwjaar 2006) en D (bouwjaar 2011) razendsnel veranderen en herkent zichzelf in de deugnieterij van zijn zoon O (bouwjaar 2008). Deze Westhoekman is constant op zoek naar verbinding en is gek op verhalen, picon en zijn madam. Check ook zijn project Dujamaisvu.
